...

Seninleyken en çok korktuğum şey olan yokluğun,
Gidişinden sonra senden daha çok yoldaş oldu bana.
Hani seni kaybetmemek için feda ettiğim pek çok şey var ya,
İşte yokluğun onların hiçbirini istemedi benden...
...Senin yapamadığını yaptı,
...Eksiklerimle de, hatalarımla da koşulsuz kabul edip sevgisini verdi.
Önceden gördüğüm hayallerin bile terk etti bir gün beni.
Sen yoktun ben yokluğuna sarılıp uyudum geceleri,
Bir tek yokluğun kaldı... Kucak açtı bana,
Seni hala seviyor oluşuma bile kızmadı,
Seni özlediğim zaman saatlerce ağladım başımı yaslayıp omzuna...
Şimdi geldin, bir zamanların tek dileğini gerçekleştirerek...
Oysa istemiyorum şimdi seni...
Ben yokluğunla seninle olduğundan çok daha fazla şey paylaştım,
İçimdeki yangınları anlattım ona, dinledi sessiz sessiz...
Senden çok daha iyi anladı beni,
Seni anlattığım herkesten daha iyi anladı.
Senden sonra da sevmeye çalıştım ben başkalarını,
Ama her seferinde yokluğuna döndüm tekrar,
Ve o da soru sormaksızın kabul etti beni.
Ben yokluğuna senden çok daha fazla bağlandım...
Üzgünüm sevgili; ben yokluğunu seçtim...

Kimse yokluğunun yerini alamaz artık...